Wat vooraf ging:
Zoals de meeste van jullie weten sta ik vanaf het begin van deze zwangerschap al extra onder controle.
Dit omdat Stijn natuurlijk met de 30 weken is geboren.
Ik heb uit voorzorg bij week 16 progesteron gekregen, dit is Medicatie die de kans op vroeggeboorte zou moeten verkleinen.
Ook hebben ze mijn baarmoedermond een aantal keer gemeten, deze moet tussen de 3 en 4 mm zitten.
Dit hebben ze bij week 16 en week 24 dus gedaan, toen was de lengte ook nog gewoon goed.
Bij de 27 weken begon ik heel veel last te krijgen van harde buiken. Hiervoor heb ik gebeld en ook langs geweest in het ziekenhuis, met de baby was alles goed alleen mijn baarmoedermond was wel in de tussentijd wat verkort.
Ik heb toen het advies gekregen om nog zo weinig mogelijk inspanning te leveren en te leven als een 80 jarige.
Op dat moment ben ik ook gestopt met werken in de hoop dat ons meisje nog een lange tijd zou blijven zitten.


Dinsdag 15-7 en woensdag 16-7:
Ik ben met Stijn opgestaan om 06:45 want ons meiske wou uit bed. Ik heb Stijn lekker wat melk en een crackertje gegeven en samen zijn we op de bank gaan liggen. Toen ik eenmaal rustig lag voelde ik ineens lichte krampen onder in mijn buik. Ik ben in de gaten gaan houden hoevaak deze kwamen en of het hetzelfde voelde als mijn begin weeën bij Stijn.
Maandag was ik nog op controle geweest in het ziekenhuis en alles was toen goed dus wilde ook niet te snel bellen..
Na een half uurtje op de bank en een aantal krampen verder ben ik toch maar wat dingen gaan ondernemen.
Stijn haar spulletjes verzamelen en mezelf even opgefrist en aangekleed.
Half 8 het ziekenhuis gebeld en verteld wat ik voelde. Ze wilde dat ik zo snel als mogelijk langs zou komen ivm mijn voorgeschiedenis.
Maar ik had Stijn nog thuis en moest daar nog even wat voor regelen. Na wat telefoontjes kon ze bij Joyce terecht. Stijn weg gebracht en op naar Uden.
Natuurlijk net op dat moment tank leeg dus ook nog even snel tanken. Ondertussen appte Mijke waarom ik had gebeld. Dus Mijke weer gebeld en uitgelegd en die bood toen aan om mee te gaan zodat ik niet alleen hoefde, super fijn!
Joep was op dat moment voor werk in Utrecht en zat in een vergadering.
Eenmaal in het ziekenhuis hebben ze meteen mijn urine gecheckt of ik geen blaasontsteking had en ben ik daarna aan de CTG gelegd.
Met de kleine ging het allemaal goed en van de krampen was niks te zien op beeld.
Net voordat ze een echo gingen maken was Joep gelukkig ook gearriveerd.
Eerst een echo van het kindje die goed was en daarna een inwendige echo om de baarmoedermond te meten. Deze bleek korter te zijn dan de laatste keer en was van 2,6 mm naar 2 mm gegaan. Uit voorzorg wilde ze me toch een nachtje houden maar ze waren er redelijk van overtuigd dat het niet door ging zetten.
Maar ik dacht alleen maar waarom heb ik dan die krampen..
Maar prima we wachten het af!
Mijke en Joep zijn hierna gegaan, Joep is voor de zekerheid vast wat dingetjes af gaan ronden op werk en wat dingen over gaan dragen voor het geval dat.
Want ja wij hadden al zoiets dit gaat geen dagen duren.
Einde van de middag is Joep teruggekomen met wat spullen voor de nacht.
Toen waren de krampen wel al verergert ten opzichte van de ochtend.
Dit hebben we ook aangegeven en hebben ze me toch weer aan de CTG gelegd en echo gedaan.
Alles was nog hetzelfde gebleven dus het zag er niet naar uit dat het toch door zou zetten..
Ons gevoel was daar toch anders over, het voelde allemaal precies hetzelfde als bij Stijn.
Rond half 10 savonds weer aan de bel getrokken dat de pijn echt heftiger werd. Weer aan de CTG en weer een echo en ook deze was weer hetzelfde gebleven. Wel gingen ze navraag doen of ik pijnstilling kon krijgen om iniedergeval een goede nachtrust te hebben want dat ging hem anders niet worden met die pijn.
Ondertussen had ik error in mijn hoofd, hoe kan ik zo'n pijn hebben maar gebeurt er niks?!?
Om 22:30 heb ik een spuitje met pijnstilling gekregen en is Joep naar huis gegaan. Stijn hadden we uit voorzorg al bij ons pap en mam gelaten en lag daar lekker in bed.
Na een half uurtje ongeveer nam de pijn af en ben ik gaan proberen te slapen. Ik denk dat ik uiteindelijk een half uur tot uur heb geslapen toen ik weer wakker werd van de krampen. Ze waren nog niet zo heftig als voor de pijnstilling maar begonnen wel weer toe te nemen. Toch maar op de bel drukken zodat ze even komen kijken. De verpleegkundigen vroeg of alles goed ging dus ik uitgelegd dat ik weer meer pijn kreeg, toen heeft ze besloten om iniedergeval paracetamol te geven in de hoop dat dit wat zou doen en ik nog eventjes kon slapen.
Een half uurtje na de paracetamol nam het niks af maar werd het eerder erger.
De verpleegkundigen weer geroepen en die heeft me aan de CTG gelegd. Een tijdje later kwam ze terug met een andere verpleegkundigen en echo apparatuur. Ze hebben naar de baby gekeken en daarna gevoeld of de bevalling dan toch aan de gang was, en jahoor ik had 1 cm ontsluiting. Ze hadden tijdens te CTG al gezien dat de hartslag van Daantje daalde bij de weeën. Dus Joep opgebeld dat hij naar het ziekenhuis moest komen.
Toen ging alles ineens heel snel!
Na 5 a 10 minuten kwam de gynaecoloog binnen en die vertelde mij dat ze de OK klaar gingen maken voor de keizersnede.
De paniek sloeg wel een beetje toe aangezien Joep er nog niet was.
Ik ben naar de OK gereden en daar heb ik een ruggenprik gegeven, toen ik eenmaal op de operatietafel lag kwam Joep gelukkig binnen. Oké nu gaat het dan dus echt gebeuren en worden we voor de 2e keer papa en mama van weer een wondertje.
Dit keer duurde het een stukje langer omdat ze door al die littekens heen moesten komen van de vorige keizersnede. Om 04:22 was ze dan daar ons meisje Daantje! Ze begon meteen te plassen en te huilen wat heel fijn was, ze maakte het dus naar omstandigheden goed. Ze is natuurlijk meteen overgedragen aan de kinderarts maar ik heb haar nog wel eventjes mogen bewonderen. Joep is met Daantje mee gegaan naar de afdeling en ondertussen zijn ze mij weer dicht gaan maken.
Toen dit klaar was moest ik nog eventjes naar een andere kamer waar ik een ijsje heb gekregen. Gelukkig mocht ik snel naar Joep en Daantje toe. Ik kreeg onderweg wel te horen dat Daantje naar Veldhoven moest vanwegen haar longetjes en omdat we geen longrijpers hadden gekregen. Ze hadden voor mij ook meteen een plekje geregeld zodat we wel bii elkaar kunnen blijven.
Ik kwam aan op de afdeling en daar zag ik ze weer, ze is bij mij neergelegd en heb met haar kunnen knuffelen tot de ambulance er was.
Even afscheid genomen van Daantje want ik zou met een andere ambulance gebracht worden.
Joep is naar huis gegaan om spullen te gaan halen en Stijn nog eventjes te zien. Ik ben naar mijn kamer terug gebracht, en hier hebben ze me even gewassen en gezorgd voor een ontbijtje. Mijn ontbijt was uiteraard een beschuit met muisjes 😊
Om half 8 zou ik opgehaald worden door de ambulance dus in de tussentijd al wat mensen laten weten dat we trotse ouders waren geworden van Daantje.
Rond kwart voor 8 lag ik in de ambulance eenmaal in Veldhoven ben ik eventjes naar mijn kamer gebracht en hebben ze even wat controles gedaan. Daarna ben ik meteen naar Daantje gebracht om weer lekker te knuffelen. Ondertussen was Joep er ook weer en hebben we even heerlijk bij elkaar kunnen zijn 🥰 Na het knuffelen zijn we even gaan lunchen en rusten. Rond half 3 waren ons pap en mam hier met Stijn.
Helemaal blij onze meid weer te zien want die mis ik ook meteen 😊 Joep Stijn en Ik zijn eerst met 3e naar Daantje gegaan. Stijn die vond het allemaal wel interessant, baby baby , baby slapen , baby huilen. Maar ik denk dat ze nog geen idee heeft dat de baby die daar in couveuse lag nu ook bij ons gezinnetje hoort.
Ons pap en mam hebben Daantje daarna natuurlijk ook mogen bewonderen.
Daarna nog even geknuffeld met Stijn en toen helaas weer afscheid genomen..
'S avonds zijn de ouders van Joep gekomen, die waren net 2 dagen op vakantie en toen konden ze weer terug 🫢
Joep is met hun even naar Daantje geweest en daarna zijn Joep en ik samen naar Daantje gegaan.
Ze lag zo lekker rustig dus we hebben alleen onze hand op haar gelegd en verder lekker laten liggen. Na een kwartiertje kwam de verzorgster van Daantje binnen en die vertelde dat Daantje het heel goed doet. Ook had ze het erover dat ze de Cpap vanacht waarschijnlijk zouden afbouwen van 7 naar 6. Een Cpap is een kapje over het neusje die ervoor zorgt dat de longetjes een beetje open geblazen worden waardoor het ademen wat minder moeite kost. Dus dat is alweer goed nieuws. En nu is het tijd om te gaan rusten/slapen want dat hebben we afgelopen nacht beide niet echt gedaan.


Donderdag 17-7:
Na een goede nachtrust een controle en ontbijtje ben ik naar Daantje gegaan.
Daantje is lekker bij mij neergelegd om te knuffelen. Ik constateerde dat de cpap nog niet was afgebouwd. Vrij snel kwamen de dokters binnen die elke dag een ronde maken en dingen bespreken over de baby's op de NICU afdeling.
Hierbij werd dus besloten de cpap inderdaad een stapje af te bouwen.
Dat is natuurlijk top.
Ze zijn nogsteeds erg tevreden over haar er zijn weinig bijzonderheden.
Wel heeft Daantje een aantal blauwe plekjes en houden ze haar even extra in de gaten of ze binnenkort toch eventjes onder de blauwe lamp moet. Tot nog toe is hier geen sprake van.
Ook checken ze haar hoofdje later vandaag eventjes omdat deze wat langer is aan de achterkant, wat vreemd is aangezien ze in stuit lag en met een keizersnede is gehaald.
Maar ze verwachten niet dat dit verder iets zal betekenen en waarschijnlijk ook gewoon bij zal trekken.
Joep Stijn en Ik gaan later vandaag naar een hotel in de buurt zodat we lekker dichtbij Daantje kunnen zijn. Het ronald mcdonald huis zit op dit moment helemaal vol en hun hebben dus voor ons dat hotel geregeld maar zodra er plek komt gaan we naar het ronald mcdonald huis.


Vrijdag 18-7:
Na een nogal hectische dag van verhuizing naar een hotel en Stijn weer bij ons, hebben we een goede nacht gehad. Super blij dat we weer compleet zijn!
Deze ochtend hebben we op ons kamertje gegeten en lekker opgefrist zodat we fris en fruitig weer naar Daantje konden gaan.
Stijn heeft deze ochtend ook voor het eerst Daantje echt aangeraakt ❤️
Het voelt zo goed om lekker met z'n 4e bij elkaar te zijn. Daantje is verzorgd door de verpleegkundige en Joep samen, daarna is ze bij mij gelegd om te buidelen.
Op het begin is ze wat overprikkeld maar ze vind het als ze dan eenmaal lekker ligt ook wel weer prima!
We hebben even met z'n 4e op het bed gelegen/gezeten. Joep is daarna met Stijn even rond gaan sjouwen want ze houd het niet zo lang vol op de kamer van Daantje haha.
Ondertussen heb ik Daantje wat melk mogen geven.
De kraamzorg is nog eventjes langs geweest om bij mij even wat checks te doen maar dat was allemaal gewoon goed.
De artsen komen elke ochtend langs om het plan van de dag te bespreken over Daantje. Hieruit kwam eigenlijk weer dat ze super tevreden zijn, de voeding wordt opgebouwd en het infuus afgebouwd. De cpap staat nu nog op 6 maar ze gaan de komende uren/dagen kijken of deze er vanaf kan. Tijdens de verzorging houd ze het al prima zelf even vol zonder cpap maar ze laat wel zien dat ze het na een tijdje toch nog wel nodig heeft.
Ze hebben naar haar hoofdje gekeken maar dat is verder gewoon goed.
Na het knuffelen met mij hebben we Daantje bij Joep neergelegd, dit is voor Joep ook de eerste keer knuffelen met Daantje.
Maar ze vind het ook bij papa heel fijn 🥰


Vrijdag 18-7 zaterdag 19-7:
Vrijdagavond ben ik met mama nog naar Daantje gegaan, we kwamen binnen en ik zag dat de cpap af was!
We kregen te horen dat het was om te proberen maar dat de cpap waarschijnlijk niet terug zou komen maar in plaats daarvan het "brilletje" mocht het nodig zijn.
Het brilletje zijn 2 sprietjes in haar neusje die zoals de cpap ervoor zorgen dat het ademen wat makkelijker wordt.
Vanmorgen kwamen we aan bij Daantje en ze had inderdaad het brilletje. Er werdt ons verteld dat dit heel goed gaat en dat ze misschien aan wat cafeïne genoeg heeft. Dat betekend dat misschien vandaag of morgen dat brilletje weg mag!
Ze geven dan nog wel cafeïne omdat ze af en toe nog wat oppervlakkig ademt.
Als het brilletje af kan mag Daantje gewoon naar Uden.
We hopen dus morgen of maandag naar Uden te gaan.
Nadat we bij Daantje zijn geweest en ik heb geknuffeld zijn we terug gegaan naar het hotel.
Stijn daar op bed gelegd maar niet over na gedacht dat we uit moesten checken 🤭 we zouden over moeten naar een ander hotel. We zijn daar hals over kop naartoe gereden maar eenmaal daar aangekomen bleek dit ook gewoon bijna een kwartier rijden zijn naar het ziekenhuis.
Daar hebben we besloten om naar huis te gaan en vanaf thuis op en neer te rijden.
Dus we hopen dat het zo goed blijft gaan met Daantje en dat we niet te vaak meer naar Veldhoven hoeven en dus snel naar Uden kunnen.
Vanavond gaan Joep en Ik weer naar Daantje toe om lekker te knuffelen.